Tu Mera Mehboob Nai Ditha

تُو میرا محبوب نہیں ڈِٹھا جنہوں ویکھ کے چن شرماوے

بجلی ڈردی لِشک نہ مارے متاں بے ادبی ہو جاوے

جے اوہ جاوے سیر کرن نوں رب اپنا عرش سجاوے

اَکھ اگیڑے تے اینگ پیا جاوے جیویں مہہ خانہ کُھل جاوے

کھول دیوے جے وَل زلفاں دے تے راہی راہ بُھل جاوے

جے اوہ پاوے ہتھ پُھلاں وچ تے ہتھ پُھلاں وچ رَل جاوے

صفتاں پاک رسولؐ دیاں دا تے ہن کیڑا بیان سناوے

تے کیہڑا ایتھے گِن گِن دسے جِتھے گنتی وہ بُھل جاوے

ادھی راتی دن چڑھ جاوے جے اوہ رُخ توں نقاب ہٹاوے

واہ تے واہ واہ حسن سجن دا اُتے چال نہ چلی جاوے

علم خدا نے ایہنا دِتا عقلاں وچ نہ آوے

عقل خدا نے ایہنی دِتی علماں وچ نا آوے

کیہ اعجاز نظر وچ اوہدی جو آوے اوہ وِک جاوے

خُلق اوہدے نے موہ لئ دنیا کوئی وِرلا ای جان بچاوے

اعظمؔ ایہڈا سوہنا ماہی سانوں کدھرے نظر نا آوے