Kadi Uthdi Si Kadi Behandi Si

کدی اٹھدی سی کدی بہندی سی اوہ ڈگدی ڈھندی رہندی سی

اوہنوں کول نہ کوئی بٹھاوندا سی اوہنوں نال نہ کوئی رلاوندا سی

اوہدی لنگھدی کویں دیہاڑی سی اوہدی ڈاچی سب تو ماڑی سی

اس ڈاچی تے جیہڑی مائی سی اوہدا نام حلیمہ رضی اللہ عنھا دائی سی

آخر وچ مکے آئی سی پچھوں آ کے پچھتائی سی

ہر بوہا اوس کھڑکایا سی اوہنوں خیر کسےنہ پایا سی

ہر در دی بنی سوالی سی اوہدی جھولی فیر وی خالی سی

جدوں سارے پاسیوں رہ گئی اے سرکار ﷺ دےبوہے بہہ گئی اے

آخر اوہ بوہا جڑیا اے جتھوں خالی کوئی نہ مڑیااے

رحمت دا جھولا جُھلیا اے سرکار دا بوہا کھلیا اے

اک لونڈی باہر آئی اے دائی ول جھاتی پائی اے

پھڑ باہوں اوس اٹھایا اے نالے مونہوں ایہ فرمایا اے

آ تینوں نال لے جاواں میں اک نوری مکھ وکھاواں میں

ساڈےویڑےاوہ چن چڑھیا اے جدھا چن نے وی کلمہ پڑھیا اے

گئی نال حلیمہ دائی اے جد نظر سوہنے تے پائی اے

دل پھڑ کے اپنا بہہ گئی اے سوہنے نوں تکدی رہ گئی اے

اج جاگیا بخت حلیمہ دا ملیا لجپال یتیماں دا

پھڑ سوہنا لایا سینے نوں رحمت دے پاک خزینے نوں

ملی دل نوں بڑی تسلی اے سرکار نوں لے کے چلی اے

جدوں پیرکُلی وچہ دھریا اے رحمت نال ویہڑا بھریا اے

پئ لوری آپ سناندی اے نالےصدقےواری جاندی اے

بنو سعد دیاں جودایاں نیں چل کول حلیمہ آیاں نیں

سب پچھن باہر نہ آنی ایں نہ سانوں شکل وکھانی ایں

کویں اپنا وقت لنگھانی ایں کتھوں پینی ایں کتھوں کھانی ایں

بولی ایہہ حلیمہ دایاں نوں خیریت پچھن آیاں نوں

میں باہر تے نئیں آنی آں جاندی نئیں کسے وی پاسے میں

بس ویہڑے وچ گھم لینی آں جدوں مینوں بھکھ لگ جاندی اے

سرکار دا منہ چم لینی آں دھن بھاگ ظہوری دائی دا ملیا محبوب خدائی دا